½ Marathon Amsterdam

½ Marathon Amsterdam

18 oktober 2015 0 Door Yildiz

Inschrijven

Begin juni had ik mij al ingeschreven voor de Dam tot Dam. Mijn langste wedstrijd op dat moment was nog 10km. Ik vond de Dam tot Dam al een uitdaging, 16,1km van Amsterdam naar Zaandam is een behoorlijke afstand. De halve marathon is dan nog eens 5km verder. Op internet zag ik dat je al kon inschrijven. Moest er eerst een paar nachtjes over slapen en heb mij dan toch ingeschreven. Ik had ongeveer 4 maanden de tijd om te trainen en moest voor de Dam tot Dam lange afstanden oefenen dus een maand later zou een halve marathon toch goed moeten gaan?

Dagen voor de ½ Marathon

Ik had mij voorgenomen om eens in de maand een lange duurloop te doen. Deze dan boven de 21km te lopen om te wennen aan de afstand. Eerste keer dat ik het probeerde had ik geen drinken mee voor onderweg. In het Amsterdamse bos kom je op veel plekken fonteintjes tegen om te drinken. Ook had ik mijn OV kaart en geld mee voor als het echt niet gaat. Na 17km was ik helemaal op en had geen energie meer, de laatste kilometers naar huis gingen dan ook op laatste reserves. De afstand van de Dam tot Dam zou ik kunnen maar boven de 20km is nog net iets te veel.

De Dam tot Dam in september was best pittig, door de drukte tijdens het lopen kan je niet in je eigen tempo lopen en moet je telkens andere lopers ontwijken. Het was mijn eerste wedstrijd met veel deelnemers. Door deze omstandigheden was het veel zwaarder en niet te vergelijken met een duurloop in het Amsterdamse bos. Ik had mij behoorlijk verkeken, want dacht die 10 Engelse mijlen dat doe ik wel eventjes. Een goede leer voor de halve marathon. Met een lage tempo beginnen en na 15km als het mogelijk is sneller gaan lopen. Dat was mijn strategie maar of je het ook kan waarmaken….

De ½ Marathon

De dag voor de marathon op zaterdagochtend gingen wij het startnummer ophalen bij het Olympisch Stadion in Amsterdam.
Gelukkig hadden wij in de buurt van de sporthalen zuid een plekje voor de auto gevonden. Binnen 5 a 10 minuten had ik mijn envelop waar het startnummer in zat, nummertje 34968. Ook nog even naar de expo hal kijken wat er is. Er werden veel producten op hardloopgebied getoond, hardloopschoenen, kleding, sporthorloges, compressiekousen en informatie over andere marathon evenementen. Heel wat flyers verzameld en een nieuwe paar compressiekousen en nog een flipbelt gekocht. Met de spulletjes naar huis om vervolgens alles uit te pluizen.

De dag van de marathon stond ik vroeg op, tv ging op tijd aan om de marathon te volgen. Wat gaan de marathon lopers snel, de 5km in ongeveer 14:35 minuten en daar staan mijn loopmaatjes van AV Startbaan aan de kant.
Ik herken een aantal maar het gaat zo snel, heel even waren ze maar in beeld.
Het is miezerig weer en Melissa (mijn dochter) is ziekjes, dus blijven mijn supporters thuis en word ik vlakbij het Olympisch Stadion gedropt. Ik had nieuwe flipbelt en compressie kousen aangedaan. Ik moest eerst naar de bagage inname om mijn spullen af te geven. Ik had over mijn renkleding een Startbaan trui en trainingsbroek aan. Maar eerst nog even naar de toilet was een goed idee.
Nou goed idee?? Daar stonden we in de rij voor een paar dixie’s, het schoot maar niet op. Na een half uur was ik aan de beurt. Gatverdammen, wat een vies toilet. Gelukkig zijn mijn beenspieren door het hardlopen sterker geworden en kon ik zonder op de pot te zitten makkelijk erboven hangen. Zulke vieze dixie’s is geen uitzondering bij hardloopwedstrijden. Je mag blij zijn als er een staat en je ook snel aan de beurt kan zijn.
Na de dixie affaire spullen inleveren en dat ging gelukkig heel snel. Ik kreeg een plastic poncho tegen de regen en snelde naar mijn startvak, want de tijd begin te dringen.
Door de drukte kwam ik niet makkelijk bij mijn startvak geel. Misschien had ik de borden gemist maar ik liep aan de verkeerde kant. Het was ook zo druk met mensen die verkeerd waren en een andere kant op moesten. Het regelen van de startvakken kan wat mij betreft het komende jaar beter geregeld worden.
Uiteindelijk was ik in het juiste startvak en wat zag ik… hier waren ook dixie’s geplaatst en er was geen rij. Nou dan kan ik nog even want ik denk dat er de gehele parcours geen gelegenheid meer is.


0km – Ik dacht dat wij om 13:20 gingen starten maar de start was later, ruim een kwartier later. Ik ging om ongeveer 13:40 langs de start. Het was zo druk. Mijn tempo was in het begin al 5:40 en deze voelde goed aan. Ik wilde niet te snel van start gaan. Bij de dam tot dam was ik te snel van start gegaan met 5:00 en zelfs richting de 4:50. Nee dat moet ik deze keer niet doen het zijn wel 21 kilometers wat ik moet gaan lopen. Als ik mij later goed voel dan kan ik altijd versnellen.
De eerste 5km ging goed en had mijn tempo bij de 3 kilometer al wat bijgesteld naar 5:30. Het lopen met compressiekousen ging ook goed. Super sneller ben je niet.
Het was voor de rest heerlijk hardloop weer, motregen was opgehouden en er was bijna geen wind.

10km- Tegen de 10km merkte ik dat mijn tempo weer lager was geworden en probeerde het bij te stellen naar 5:30 maar ik merkte dat mijn rechter been niet meer zo soepel liep.
Hoe kan dat nou? Ik loop vaker langere afstanden en dan ook op een hoger tempo dan wat ik nu loop. Twee a drie kilometer verder begon ik last van mijn rechter been te krijgen. Tempo kon ik niet meer op 5:30 houden en moest een langzamer gaan lopen.

14km – Bij de verzorgingspost op de 14km ben ik gestopt om even rustig te drinken en even te rekken en strekken. Na de 15km was de pijn aan mijn rechter been veel erger geworden. Hoe kan dit nou? Het zal vast door de kous zijn gekomen en deed de kous aan mijn rechter been omlaag.
Vreemd genoeg had ik helemaal geen last van mijn linker been. Op een rustige tempo ging ik verder, het waren moeizame kilometers.

17 km – kon je bij een verzorgingspost ook energie gel krijgen. Ik wilde het uitproberen. Wat was dat vies. Een bekertje water genomen en verder ging ik. Ik had van de Gel duidelijk meer energie gekregen maar hard kon ik niet door de pijn aan mijn rechter been. Omdat de kous naar beneden was werd de pijn ietsje minder. Toch kon ik niet sneller en bleef op een rustig tempo door hardlopen.

19km – Op de ongeveer 19km waren er Startbaners aan de kant die mij aanmoedigden. Wat was ik verrast en wat deed het goed. Ik kreeg een boost. Nog maar een paar kilometers.
Ik kon nog binnen de 2 uur finishen zag ik op mijn klokje. Laatste kilometers kreeg ik vleugels en was naar mijn gevoel heel snel bij het Olympisch Stadion aangekomen.

21km- Aankomst bij het Olympisch Stadion was heel bijzonder, met publiek en muziek, Geweldig!!!
Ik begon van emotie te huilen van blijdschap.
Ik heb het gehaald!!! Wat goed!!!.
Was super trots op mijzelf.
Een halve lopen is niet makkelijk dat doe je niet zomaar even.
En dan de mensen die de marathon hebben gelopen. Dat is het dubbele van wat ik heb gelopen. Ik doe het ze niet na.
Ik heb het met pijn en moeite gelopen.
Na een halve ronde door het Olympisch Stadion was daar de finish, nog een aantal meters en eindelijk.
Iedereen was blij, emotioneel, feliciteerde elkaar wat een super sfeer. Wat prachtig.
Het was zo mooi de ½ marathon van Amsterdam en wat is die weer snel voorbij gegaan.
Eventjes geduurd dat ik er over kon schrijven, uiteindelijk is het mij gelukt. 🙂

Facebook Comments